جای فروغ و چند سطر خالیست
خواستم شعری برای فروغ بگویم
دیدم که چاپ نمی کنید
گفتم گه نامش را دروغ بگویم
دیدم که باور نمی کنید
باور کنید!
آخر چگونه بنویسم که بعد خط نزنید؟
حتی برای سکوت که مهر معاصر لب های ماست
در ایمانی بیاوریم،که بر دکه هاست
جای فروغ و چند سطر خالیست
.
.
.
باور نمی کنید؟
لطقا چاپ نکنید
دزد و قاضی
برد دزدي را سوي قاضي عسس
خلق بسياري روان از پيش و پس
گقت، قاضي کاين خطاکاري چه بود
دزد گفت، از مردم آزاري چه سود
گفت، بد کار را بد کيفر است
گفت، بدکار از منافق بهتر است
گفت، هان بر گوي شغل خويشتن
گفت، هستم همچو قاضي راهزن
باقی شعر را در ادامه ی مطلب بخوانید
پروین اعتصامی
وزیر فرهنگی!!!وزیر ارشادی؟؟
«صفار هرندی: در کدام دولت، رئیس‌جمهور را با کاریکاتور استهزا می‌کردند؟» ـ کیهان
جوابیه گل آقا
آقای وزیرِ اهل فرهنگ/فرموده دوباره نطق پررنگ
با لهجه‌ی نسبتاً حماسی/حرفی زده مطلقاً سیاسی
خمپاره‌ی لطف خویش از دور/انداخته سمت کاریکاتور
افتاده به دام ناسپاسی/افسوس از این هنرشناسی
ای کاش کمی تخصصی‌تر/می‌کرد نظاره آن برادر
می‌دید اهالی رسانه/دارندقلم، نه توپخانه
می‌دید که چون بساط زنبور/شهد و شکر است کاریکاتور
شیرینیِ آن نشسته در جان/در ذائقه‌ی عسل‌شناسان
می‌دید ز حرف چاپلوسان/در اصل، تمسخر فروان
در دولت اگر شما سوارید/چندی ز گذشته یاد آرید
مردانِ هنرشناس بودند/فهمیده و باکلاس بودند
هم برده ز علم و فن نصیبـی/هم اهل ادب که چون «حبیبی»
می‌دید اگرچه چهره‌اش را/بر جلد مجله‌ی گل‌آقا
با لحن مناسب و ملایم/می‌کرد تشکرات لازم
حالاست زمان چاپلوسی/گل گفتن و مدح و پاچه‌بوسی
افتاده هنر میان خانه/پامال ز بازیِ زمانه
کارلو کلودی با نام اصلی کارلو لورتزینی دز سال 1826 در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد.پدرش آشپز و مادرش خدمتکار بود
با اینکه به سیاست علاقه داشت وارد مدرسه علوم دینی شد
او در ابتدا روزنامه نگار، منتقد و نویسنده کتاب های آموزشی بود،
وی نویسندگی را از 20 سالکی آغاز کرد
در 22 سالگی روزنامه نگار گشت،
در 24 سالگی رو به نمایشنامه نویسی آورد
از 44 سالگی جذب ادبیات کودکان گشت و به ترجمه آثاری چون شاه پریان،شنل قرمزی،زیبای خفته،گربه چکمه پوش،.. پرداخت
او از نخستین کسانی است که کتب درسی را به صورت داستان بیان نمود،و در 55 سالگی یکی از اولین نشریات مخصوص کودکان را به چاپ رسانید
این نشریه که چیلدرن مگزین نام داشت از همان ابتدا داستانی را در بر داشت که بعدها داستانی آموزنده و محبوب در نزد کودکان گشت
کلودی در سال 1890 در فلورانس در گذشت
مهدی
کی میگه!!کی باور می کنه؟؟
چرا دروغ ها را میشنویم و باور می کنیم؟
چرا وقتی دروغ می گوئیم فکر نمی کنیم دماغمان ممکن است بلند شود!!
چرا باید همانند پینوکیو گوشهایمان دراز شود و به کار، بردن بار،نمایش و ...هر خفت و خواری تن دهیم تا باور کنیم که گول خورده ایم!
چرا روباه مکار و گربه نره را نمیشناسیم و جینای با وجدان بیدار را نمی فهمیم!؟
چرا سکه هایمان را می دهیم به روباه و گربه تا زیر درخت سحرآمیز چال کنند به امید آنکه خمره ای سکه فردا به جایش باشد و همان مختصر را هم از دست می دهیم!!
چرا بلاهت گربه نره را می بینیم و نمی فهمیم دام و گرفتاری آینده را!!!
کمی بهتر کارتون ببینیم!!در کتابهای درسی که خبری از این حرفها نیست!
فرانتس کافکا*
شکوه ی نا تمام*
ای آسمان!باور مکن.کاین پیکر محزون منم.
من نیستم!..من نیستم!
رفت عمر من،از دست من..
این عمر مست و پست من..
یک عمر با بخت بدش بگریستم،بگریستم!
یک عمر پای اندر گلم
باری نپرسید از دلم..
من چیستم؟من کیستم؟
سروده ی کارو*